10 zł miesięcznie może uratować życie dziecka

Drogi Czytelniku,

Od dawna chciałem poruszyć ten temat... Wyobraź sobie, że każdego dnia w Polsce rodzice walczą o życie swoich dzieci. Nie na oddziałach szpitalnych, ale w internecie, błagając o wpłaty. Czasem brakuje tysięcy, czasem milionów. Każda godzina zwłoki to ryzyko utraty szansy na zdrowie, a nawet życie. Czy naprawdę jako społeczeństwo stać nas na to, by akceptować taki stan rzeczy? Mamy państwo, które potrafi nakładać podatki na wszystko – od paliwa po cukier, ale kiedy chodzi o życie dzieci, nagle brakuje pomysłów, odwagi i woli politycznej. Nie mówię o kolejnym evencie charytatywnym, nie o medialnych zbiórkach, ani o „wielkich serduszkach”. Mówię o systemie, który działa codziennie, bez świateł reflektorów, bez emocjonalnego szantażu, bez potrzeby proszenia o łaskę.

Wyobraź sobie, że każdy pracujący Polak oddaje zaledwie 10 zł miesięcznie. To mniej niż kawa w sieciowej kawiarni. W skali kraju daje to 160 milionów złotych miesięcznie, prawie 2 miliardy rocznie. Pieniądze trafiają do Państwowego Funduszu Ratowania Dzieci – funduszu wolnego od kosztów administracyjnych, bo wszystkie wydatki związane z jego obsługą pokrywa Skarb Państwa. Każda złotówka z tego podatku trafia bezpośrednio na leczenie dzieci. Proste? Tak. Skuteczne? Bardzo. Ale niestety, politycznie niewygodne.

Wiem, że ktoś powie: „To kolejny podatek, kolejny haracz ściągany przez państwo”. I będzie miał rację. Bo to jest podatek. Ale to jedyny podatek, który płacilibyśmy z poczuciem, że ratujemy życie, a nie finansujemy czyjeś przywileje. Wiem, że taki fundusz może zostać upolityczniony, że partie będą chciały wykorzystać go do swoich celów. Ale nawet jeśli, to każde uratowane dziecko będzie tego warte. Bo polityka w Polsce od dawna nie służy ludziom, tylko własnym interesom. Może właśnie dlatego nikt nie ma odwagi wprowadzić takiego rozwiązania – bo nie da się na nim zbić kapitału politycznego. Nie da się zorganizować konferencji prasowej z triumfalnym uśmiechem, nie da się przypisać sobie zasług, bo to pomoc, która działa w tle. A przecież dla polityków liczy się tylko to, co widać w kamerach.

Rok po roku rodzi się coraz mniej dzieci. Nas, jako społeczeństwo, nie stać na to, aby tracić kolejny mały żywot. Każde dziecko, które umiera, bo zabrakło kilku tysięcy złotych, to nie tylko tragedia dla rodziny, ale porażka nas wszystkich. Dzieci nie potrzebują politycznych debat, tylko realnej pomocy. Może czas zrozumieć, że prawdziwa siła państwa to nie tylko liczba czołgów, ale również to, jak dba o najsłabszych. Jeśli państwo nie potrafi ochronić własnych dzieci, to na co nam takie państwo?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plan ogólny - wiedza dla nie mających czasu na takie rzeczy

  Plan ogólny – co to jest i co zmienia? Do końca 2025 roku każda gmina w Polsce musi wprowadzić plan ogólny , który zastąpi dotychczasowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego . Obowiązek ten wynika z reformy systemu planowania przestrzennego , jaką w 2023 roku przeprowadził rząd Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Zmiana została wpisana do Krajowego Planu Odbudowy (KPO) jako tzw. kamień milowy, co oznacza, że Polska zobowiązała się do zreformowania przepisów planistycznych w zamian za środki z unijnego Funduszu Odbudowy. Ponieważ KPO jest dla państwa polskiego formalną umową z Komisją Europejską, reformy w nim zaproponowane stały się obowiązkiem – i tym sposobem powstał „nakaz” wprowadzenia planów ogólnych we wszystkich gminach do końca 2025 roku. Plan ogólny to dokument, który określa, co można budować na danym terenie, jakie funkcje mają pełnić różne obszary oraz w jaki sposób powinien rozwijać się teren gminy w przyszłości. W teorii ma to ograniczać ...
Czytaj więcej

WOŚP na rozdrożu: od jednoczącej idei do podziałów

Nie jest mi łatwo pisać o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, bo od lat podziwiałem jej działalność. WOŚP zawsze była dla mnie czymś wyjątkowym – symbolem jednoczącej idei pomocy, której nikt wcześniej w Polsce nie stworzył na taką skalę. Sam Jerzy Owsiak, charyzmatyczny lider, potrafił przyciągnąć tłumy i wzbudzić w ludziach prawdziwe zaangażowanie. Ale dzisiaj, 14 stycznia 2025 roku, muszę przyznać, że coś w tym wszystkim zaczęło się zmieniać. I to nie na lepsze. Zacznijmy od tego, że nie mam nic przeciwko Owsiakowi jako człowiekowi. Widać, że ma serce do tego, co robi. Problem jednak w tym, że przez swoje decyzje i publiczne wypowiedzi w ostatnich latach zaczął burzyć zaufanie, które budował przez dekady. Owsiak przestał być osobą prywatną już dawno temu – w momencie, kiedy zaczął wypowiadać się na tematy polityczne. Jest twarzą WOŚP, organizacji, za którą stoją tysiące ludzi – sztabowcy, wolontariusze, darczyńcy. Każde jego słowo czy działanie rzutuje na całą fundację. I właśni...
Czytaj więcej

Najbardziej niedoceniany kandydat tych wyborów

 Drogi Czytelniku, Dziś zapraszam Cię do szczerej rozmowy o wyborach prezydenckich. Chciałbym opowiedzieć Ci o kandydacie, który naprawdę mnie zaintrygował – i to nie dlatego, że ma najlepszy PR czy sondaże. Mowa o Arturze Bartoszewiczu. Człowieku, który nie pojawił się znikąd, ale który dla wielu właśnie teraz pojawia się „po raz pierwszy”. W Kanale Zero Krzysztof Stanowski zapytał go wprost: „Skąd ty się w ogóle wziąłeś?”. To pytanie, które pewnie wielu z nas miało w głowie. Bartoszewicz nie był w Sejmie, nie siedział w studiach telewizyjnych, nie stał za plecami partyjnych liderów. Ale był w państwie – jako doradca, ekspert, wykładowca. Nie błyszczał – działał. I właśnie dlatego, gdy dziś mówi o Polsce, nie mówi jak polityk. Mówi jak ktoś, kto chce coś naprawić. Zebrał ponad 100 tysięcy podpisów bez sztabu partyjnego i bez wielkich pieniędzy. Wiem coś o tym – sam zbierałem. I widziałem, że ludzie reagują na niego inaczej. Ciekawością, nie podejrzliwością. Bo on po prostu nie pas...
Czytaj więcej