Państwo ma działać

Drogi Czytelniku,

Zastanawiam się ostatnio nad jedną rzeczą. Dlaczego tak wiele spraw w tym kraju działa tak, jakby miało się nigdy nie udać? Dlaczego coś, co mogłoby być proste, logiczne i ludzkie, jest skomplikowane, uciążliwe i absurdalne?

Jeśli Ty też czasem łapiesz się za głowę, to wiedz, że nie jesteś sam. Bo mnie to zwyczajnie męczy. Nie chodzi o polityczne przepychanki – tylko o to, że wszystko wygląda, jakby zostało zaprojektowane przez ludzi, którzy nigdy nie musieli korzystać z tego, co sami stworzyli.

Urzędy? Obywatel jest petentem – czyli problemem. Szkoła? Dziecko to numer w statystyce, a nie człowiek z głową pełną pytań. Służba zdrowia? Pacjent to koszt. A polityk? Polityk to często tylko pionek – bez poglądów, ale za to z dobrym PR‑em.

I zawsze słyszysz, że „tak wygląda rzeczywistość”. Nie. Tak wygląda nieudolność, która zastała się z bylejakością i razem stworzyły system.

Nie chcę tu rewolucji. Nie mówię o cudownych zmianach. Mówię tylko, że można po prostu zacząć robić rzeczy normalnie.

Dwa dni temu zaczęły się ostrzały między Iranem i Izraelem. Świat wstrzymuje oddech, giełdy wariują, a polskie państwo? Wydaje komunikaty. MSZ odradza wyjazdy, premier straszy „światowym konfliktem”, minister obrony zapewnia o „gotowości do ewakuacji”. Piękne słowa. Tyle że człowiek, który utknął w Tel Awiwie lub Teheranie, słowami biletu do domu nie kupi.

Państwo nie powinno stać przed kamerą i przekonywać, że coś robi. Państwo ma działać.
Ma mieć listę obywateli w regionie, telefony alarmowe, procedurę szybkiego transportu, skoordynowaną służbę dyplomatyczną. Ma dzwonić do ludzi, zanim ludzie zaczną dzwonić do MSZ‑tu. Ma być konkret, nie konferencja.

Państwo ma działać, nie przekonywać.
Tak jak dobrze prowadzony dom. Rozsądnie, uczciwie i bez marnowania. Urzędnik ma pomagać, szkoła uczyć myślenia, lekarz leczyć człowieka, a polityk – działać z sensem, nie z kalkulatorem poparcia.

To nie są pobożne życzenia. To jest normalność, którą kiedyś zgubiliśmy – i najwyższy czas jej poszukać.

Można inaczej. Serio.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plan ogólny - wiedza dla nie mających czasu na takie rzeczy

  Plan ogólny – co to jest i co zmienia? Do końca 2025 roku każda gmina w Polsce musi wprowadzić plan ogólny , który zastąpi dotychczasowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego . Obowiązek ten wynika z reformy systemu planowania przestrzennego , jaką w 2023 roku przeprowadził rząd Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Zmiana została wpisana do Krajowego Planu Odbudowy (KPO) jako tzw. kamień milowy, co oznacza, że Polska zobowiązała się do zreformowania przepisów planistycznych w zamian za środki z unijnego Funduszu Odbudowy. Ponieważ KPO jest dla państwa polskiego formalną umową z Komisją Europejską, reformy w nim zaproponowane stały się obowiązkiem – i tym sposobem powstał „nakaz” wprowadzenia planów ogólnych we wszystkich gminach do końca 2025 roku. Plan ogólny to dokument, który określa, co można budować na danym terenie, jakie funkcje mają pełnić różne obszary oraz w jaki sposób powinien rozwijać się teren gminy w przyszłości. W teorii ma to ograniczać ...
Czytaj więcej

WOŚP na rozdrożu: od jednoczącej idei do podziałów

Nie jest mi łatwo pisać o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, bo od lat podziwiałem jej działalność. WOŚP zawsze była dla mnie czymś wyjątkowym – symbolem jednoczącej idei pomocy, której nikt wcześniej w Polsce nie stworzył na taką skalę. Sam Jerzy Owsiak, charyzmatyczny lider, potrafił przyciągnąć tłumy i wzbudzić w ludziach prawdziwe zaangażowanie. Ale dzisiaj, 14 stycznia 2025 roku, muszę przyznać, że coś w tym wszystkim zaczęło się zmieniać. I to nie na lepsze. Zacznijmy od tego, że nie mam nic przeciwko Owsiakowi jako człowiekowi. Widać, że ma serce do tego, co robi. Problem jednak w tym, że przez swoje decyzje i publiczne wypowiedzi w ostatnich latach zaczął burzyć zaufanie, które budował przez dekady. Owsiak przestał być osobą prywatną już dawno temu – w momencie, kiedy zaczął wypowiadać się na tematy polityczne. Jest twarzą WOŚP, organizacji, za którą stoją tysiące ludzi – sztabowcy, wolontariusze, darczyńcy. Każde jego słowo czy działanie rzutuje na całą fundację. I właśni...
Czytaj więcej

Najbardziej niedoceniany kandydat tych wyborów

 Drogi Czytelniku, Dziś zapraszam Cię do szczerej rozmowy o wyborach prezydenckich. Chciałbym opowiedzieć Ci o kandydacie, który naprawdę mnie zaintrygował – i to nie dlatego, że ma najlepszy PR czy sondaże. Mowa o Arturze Bartoszewiczu. Człowieku, który nie pojawił się znikąd, ale który dla wielu właśnie teraz pojawia się „po raz pierwszy”. W Kanale Zero Krzysztof Stanowski zapytał go wprost: „Skąd ty się w ogóle wziąłeś?”. To pytanie, które pewnie wielu z nas miało w głowie. Bartoszewicz nie był w Sejmie, nie siedział w studiach telewizyjnych, nie stał za plecami partyjnych liderów. Ale był w państwie – jako doradca, ekspert, wykładowca. Nie błyszczał – działał. I właśnie dlatego, gdy dziś mówi o Polsce, nie mówi jak polityk. Mówi jak ktoś, kto chce coś naprawić. Zebrał ponad 100 tysięcy podpisów bez sztabu partyjnego i bez wielkich pieniędzy. Wiem coś o tym – sam zbierałem. I widziałem, że ludzie reagują na niego inaczej. Ciekawością, nie podejrzliwością. Bo on po prostu nie pas...
Czytaj więcej