Powtórne wybory, czy liczenie głosów pod ustalony wynik?

Drogi Czytelniku,

W ostatnich dniach z ust rządzącej koalicji i jej sympatyków coraz głośnijęj słychać hasła: "przeliczyć głosy!", "unieważnić wybory!", "było fałszerstwo!". Płyną skargi do Sądu Najwyższego, trwa kampania emocji i oskarżeń. Ale zanim damy się porwać tym nastrojom, warto zadać jedno proste, ale fundamentalne pytanie:

Kto mi zagwarantuje, że przy ponownym przeliczaniu głosów nie dojdzie do manipulacji tylko w drugą stronę?

Skoro pierwsze liczenie miało być "sfałszowane", to czy drugie będzie automatycznie uczciwe tylko dlatego, że teraz głośniej krzyczą przegrani? Co powstrzyma kogokolwiek przed:

  • postawieniem drugiego krzyżyka na karcie do głosowania, by uczynić ją nieważną,
  • podmienieniem kart lub całych worków z głosami,
  • "zagubieniem" kart tam, gdzie wynik był niekorzystny,
  • wywieraniem presji na członków komisji podczas ponownego liczenia?

Nie chodzi tu o teorię spiskową. Chodzi o logikę. Skoro raz podważono wynik, to zaufanie do całego procesu zostało naruszone. I bez realnych zabezpieczeń oraz konsensusu wszystkich stron politycznych, każde kolejne liczenie będzie tylko narzędziem walki politycznej, a nie przywracania sprawiedliwości.

Nie można budować państwa prawa i demokracji na zasadzie "liczymy do skutku, aż nasz wygra". Bo to nie demokracja. To anarchia w eleganckim opakowaniu.

Demokracja opiera się nie tylko na samym głosowaniu, ale na zaufaniu do procedur. Na tym, że mężowie zaufania byli, protokoły zostały podpisane, głosy policzone wspólnie. Jeśli każdy przegrany będzie krzyczał o fałszerstwie i domagał się przeliczenia bez dowodów, to z demokracji zostanie tylko teatr.

Czy można kontrolować przeliczenie? Teoretycznie tak:

  • decyduje o tym Sąd Najwyższy,
  • przeprowadza je PKW i komisje okręgowe,
  • obecni mogą być mężowie zaufania,
  • możliwi są obserwatorzy społeczni.

Ale pytanie pozostaje: czy jeśli tym razem wynik będzie "wygodny" dla władzy, to równie głośno będą krzyczeć o uczciwości? Czy tylko wtedy, gdy przeliczenie da im zwycięstwo?

Na razie wygląda to jak gra: "Nie uznajemy wyborów, dopóki ich nie wygramy".

A to prosta droga do chaosu. Nie do demokracji.

Tysiące ludzi w komisjach – z różnych środowisk, partii, zawodów – nagle „zapomniały, jak się liczy głosy”? A może po prostu wynik się komuś nie spodobał i teraz trzeba go wymienić?

Bo demokracja to nie gra do skutku. To zaufanie – albo jego brak.

Moim zdaniem? Chcą liczyć jeszcze raz głosy? Okej. Niech liczą. Ale:

  • ma to być liczenie jawne,
  • każdy liczący ma mieć nad sobą męża zaufania,
  • żadnych komisji obwodowych – tylko PKW,

Bo to chyba dziś jedyna rzetelna instytucja, której mógłbym powierzyć tę czynność. I jeśli tego nie zrobią – to całe to "przeliczanie" będzie tylko polityczną ustawką z góry napisaną pod gotowy wynik.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plan ogólny - wiedza dla nie mających czasu na takie rzeczy

  Plan ogólny – co to jest i co zmienia? Do końca 2025 roku każda gmina w Polsce musi wprowadzić plan ogólny , który zastąpi dotychczasowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego . Obowiązek ten wynika z reformy systemu planowania przestrzennego , jaką w 2023 roku przeprowadził rząd Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Zmiana została wpisana do Krajowego Planu Odbudowy (KPO) jako tzw. kamień milowy, co oznacza, że Polska zobowiązała się do zreformowania przepisów planistycznych w zamian za środki z unijnego Funduszu Odbudowy. Ponieważ KPO jest dla państwa polskiego formalną umową z Komisją Europejską, reformy w nim zaproponowane stały się obowiązkiem – i tym sposobem powstał „nakaz” wprowadzenia planów ogólnych we wszystkich gminach do końca 2025 roku. Plan ogólny to dokument, który określa, co można budować na danym terenie, jakie funkcje mają pełnić różne obszary oraz w jaki sposób powinien rozwijać się teren gminy w przyszłości. W teorii ma to ograniczać ...
Czytaj więcej

WOŚP na rozdrożu: od jednoczącej idei do podziałów

Nie jest mi łatwo pisać o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, bo od lat podziwiałem jej działalność. WOŚP zawsze była dla mnie czymś wyjątkowym – symbolem jednoczącej idei pomocy, której nikt wcześniej w Polsce nie stworzył na taką skalę. Sam Jerzy Owsiak, charyzmatyczny lider, potrafił przyciągnąć tłumy i wzbudzić w ludziach prawdziwe zaangażowanie. Ale dzisiaj, 14 stycznia 2025 roku, muszę przyznać, że coś w tym wszystkim zaczęło się zmieniać. I to nie na lepsze. Zacznijmy od tego, że nie mam nic przeciwko Owsiakowi jako człowiekowi. Widać, że ma serce do tego, co robi. Problem jednak w tym, że przez swoje decyzje i publiczne wypowiedzi w ostatnich latach zaczął burzyć zaufanie, które budował przez dekady. Owsiak przestał być osobą prywatną już dawno temu – w momencie, kiedy zaczął wypowiadać się na tematy polityczne. Jest twarzą WOŚP, organizacji, za którą stoją tysiące ludzi – sztabowcy, wolontariusze, darczyńcy. Każde jego słowo czy działanie rzutuje na całą fundację. I właśni...
Czytaj więcej

Najbardziej niedoceniany kandydat tych wyborów

 Drogi Czytelniku, Dziś zapraszam Cię do szczerej rozmowy o wyborach prezydenckich. Chciałbym opowiedzieć Ci o kandydacie, który naprawdę mnie zaintrygował – i to nie dlatego, że ma najlepszy PR czy sondaże. Mowa o Arturze Bartoszewiczu. Człowieku, który nie pojawił się znikąd, ale który dla wielu właśnie teraz pojawia się „po raz pierwszy”. W Kanale Zero Krzysztof Stanowski zapytał go wprost: „Skąd ty się w ogóle wziąłeś?”. To pytanie, które pewnie wielu z nas miało w głowie. Bartoszewicz nie był w Sejmie, nie siedział w studiach telewizyjnych, nie stał za plecami partyjnych liderów. Ale był w państwie – jako doradca, ekspert, wykładowca. Nie błyszczał – działał. I właśnie dlatego, gdy dziś mówi o Polsce, nie mówi jak polityk. Mówi jak ktoś, kto chce coś naprawić. Zebrał ponad 100 tysięcy podpisów bez sztabu partyjnego i bez wielkich pieniędzy. Wiem coś o tym – sam zbierałem. I widziałem, że ludzie reagują na niego inaczej. Ciekawością, nie podejrzliwością. Bo on po prostu nie pas...
Czytaj więcej