Wyjście w UE

 Drogi Czytelniku,

Podobno wyjście jest zawsze trudniejsze niż wejście.

Z Unią Europejską jest podobnie. Pamiętasz, jak wchodziliśmy? Flagi, koncerty, przemówienia, obietnice, że “teraz to już będzie jak na Zachodzie”. Minęło dwadzieścia lat, a my dalej czekamy, aż ktoś przyjdzie, da dotację, zrobi za nas porządek, a my jakoś przetrwamy.

Tylko że nie przetrwamy w nieskończoność.

Nie piszę tego, żeby cię straszyć, że jutro trzeba wychodzić z Unii. Piszę, bo Polska nawet nie ma planu, jak to zrobić z głową, jeśli kiedykolwiek zajdzie taka potrzeba. A państwo, które nie ma planu B, nie jest poważnym państwem.

Tusk ci tego planu nie zrobi. Kaczyński też nie zrobił. Bo oni nie myślą o tym, co będzie za 20 lat. Myślą tylko o tym, jak wygrać kolejne wybory i jak wkręcić nas w kolejne wojny plemienne, żebyś się zajął kłótnią z sąsiadem, zamiast patrzeć, co robią z tym krajem.

A mnie interesuje, żebyśmy mieli wybór.

Nie po to, żeby wyjść jutro. Ale po to, żeby kiedyś móc powiedzieć: „Dziękujemy, teraz idziemy swoją drogą” – bez strachu, bez chaosu, bez błagania o pozwolenie.

No to jaki jest plan?

Żeby Polska mogła wyjść z UE z głową, jeśli zajdzie taka potrzeba, musi najpierw wziąć się za robotę:

✅ Energia – atom, biogaz, modernizacja węgla, magazyny ropy i gazu.
✅ Rolnictwo i przemysł – przetwórstwo, spółdzielnie, eksport gotowych produktów, a nie surowców.
✅ Bankowość i finanse – Państwowy Bank Obywatelski, silny BGK, rezerwy walutowe.
✅ Armia – modernizacja i polski przemysł zbrojeniowy.
✅ Społeczeństwo – edukacja, świadomość, jak wygląda prawdziwy bilans zysków i strat w UE.
✅ Dyplomacja i region – Trójmorze, rynki poza UE, własne kontakty i sojusze.
✅ Plan B – umowy handlowe poza UE, analizy, symulacje, prawne przygotowanie państwa.

A co, jeśli UE się wkurzy?

Drogi Czytelniku, UE może w każdej chwili:
– wstrzymać fundusze,
– nałożyć kary,
– utrudniać handel,
– wywierać presję polityczną i medialną.

Dlatego nie możemy wychodzić na hura, bo skończy się biedą i chaosem. Trzeba działać mądrze i cierpliwie, bo UE może zareagować natychmiast, a my potrzebujemy lat, żeby być gotowi.

Dlaczego o tym piszę?

Bo chcę, żeby Polska miała wybór.

Żebyś Ty miał wybór.

Żebyśmy nie żyli w strachu, że bez Unii zginiemy, tylko wiedzieli, że z Unią czy bez niej, Polska sobie poradzi, jeśli będzie przygotowana.

Bo państwo, które potrafi wejść, musi też umieć wyjść, jeśli przyjdzie taka potrzeba.

Jeśli uważasz, że warto, daj znać, podaj dalej, albo przemyśl to przy porannej kawie.

Bo Polska ma działać, nie przekonywać.

W kolejnym wpisie opowiem Ci, jak wyglądałby szczegółowy plan przygotowania Polski do takiego wyjścia – krok po kroku, konkretnie, bez politycznych sloganów. Pokażę Ci też, co Polska może zyskać, a co stracić, jeśli kiedyś podejmie taką decyzję.

Jeśli Cię to ciekawi, zaglądaj tu wkrótce.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Plan ogólny - wiedza dla nie mających czasu na takie rzeczy

  Plan ogólny – co to jest i co zmienia? Do końca 2025 roku każda gmina w Polsce musi wprowadzić plan ogólny , który zastąpi dotychczasowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego . Obowiązek ten wynika z reformy systemu planowania przestrzennego , jaką w 2023 roku przeprowadził rząd Prawa i Sprawiedliwości (PiS). Zmiana została wpisana do Krajowego Planu Odbudowy (KPO) jako tzw. kamień milowy, co oznacza, że Polska zobowiązała się do zreformowania przepisów planistycznych w zamian za środki z unijnego Funduszu Odbudowy. Ponieważ KPO jest dla państwa polskiego formalną umową z Komisją Europejską, reformy w nim zaproponowane stały się obowiązkiem – i tym sposobem powstał „nakaz” wprowadzenia planów ogólnych we wszystkich gminach do końca 2025 roku. Plan ogólny to dokument, który określa, co można budować na danym terenie, jakie funkcje mają pełnić różne obszary oraz w jaki sposób powinien rozwijać się teren gminy w przyszłości. W teorii ma to ograniczać ...
Czytaj więcej

WOŚP na rozdrożu: od jednoczącej idei do podziałów

Nie jest mi łatwo pisać o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, bo od lat podziwiałem jej działalność. WOŚP zawsze była dla mnie czymś wyjątkowym – symbolem jednoczącej idei pomocy, której nikt wcześniej w Polsce nie stworzył na taką skalę. Sam Jerzy Owsiak, charyzmatyczny lider, potrafił przyciągnąć tłumy i wzbudzić w ludziach prawdziwe zaangażowanie. Ale dzisiaj, 14 stycznia 2025 roku, muszę przyznać, że coś w tym wszystkim zaczęło się zmieniać. I to nie na lepsze. Zacznijmy od tego, że nie mam nic przeciwko Owsiakowi jako człowiekowi. Widać, że ma serce do tego, co robi. Problem jednak w tym, że przez swoje decyzje i publiczne wypowiedzi w ostatnich latach zaczął burzyć zaufanie, które budował przez dekady. Owsiak przestał być osobą prywatną już dawno temu – w momencie, kiedy zaczął wypowiadać się na tematy polityczne. Jest twarzą WOŚP, organizacji, za którą stoją tysiące ludzi – sztabowcy, wolontariusze, darczyńcy. Każde jego słowo czy działanie rzutuje na całą fundację. I właśni...
Czytaj więcej

Najbardziej niedoceniany kandydat tych wyborów

 Drogi Czytelniku, Dziś zapraszam Cię do szczerej rozmowy o wyborach prezydenckich. Chciałbym opowiedzieć Ci o kandydacie, który naprawdę mnie zaintrygował – i to nie dlatego, że ma najlepszy PR czy sondaże. Mowa o Arturze Bartoszewiczu. Człowieku, który nie pojawił się znikąd, ale który dla wielu właśnie teraz pojawia się „po raz pierwszy”. W Kanale Zero Krzysztof Stanowski zapytał go wprost: „Skąd ty się w ogóle wziąłeś?”. To pytanie, które pewnie wielu z nas miało w głowie. Bartoszewicz nie był w Sejmie, nie siedział w studiach telewizyjnych, nie stał za plecami partyjnych liderów. Ale był w państwie – jako doradca, ekspert, wykładowca. Nie błyszczał – działał. I właśnie dlatego, gdy dziś mówi o Polsce, nie mówi jak polityk. Mówi jak ktoś, kto chce coś naprawić. Zebrał ponad 100 tysięcy podpisów bez sztabu partyjnego i bez wielkich pieniędzy. Wiem coś o tym – sam zbierałem. I widziałem, że ludzie reagują na niego inaczej. Ciekawością, nie podejrzliwością. Bo on po prostu nie pas...
Czytaj więcej